Gerek iç hacmi, gerekse planındaki hususiyetlerle bir çok yenilikleri ihtiva eden bu eser, batı Anadolu’da Beyliklere ait camilerin en mühimlerindendir. H.776 (1374) yılında Saruhan Oğullarından İshak Bey tarafından yaptırılmıştır.
Bu yapının iki katlı medrese kısmını mevzuumuzun dışında tutarak, ana hatları ile cami üzerinde duracağız. Planında şu mühim yenilikler görülür. 

a) Kalabalık cemaat için yapılan Ulu Cami tipinde, ilk defa olarak mihrap önünde bariz bir gelişme yapılmış ve bu kısım büyük bir kubbe ile örtülerek, hacimen camiinin diğer kısımlarından ayırt edilmiştir. Bu hal sureti, Van, Birgi ve Beyşehir Ulu camilerinde, mihrap üzerindeki maksure kubbesi ile bu mahallin kıymetlendirilmesi fikrinin çok verimli bir neticesidir. Edirne’deki üç şerefeli cami ile mukayese edilince bu planın ilerisi bakımından ne kadar ümit verici olduğu açık olarak görülür. 

b) Cami planı bir defada dışarıda tekrarlanıp büyük kubbeye tekamül eden kısım açık bırakılmak sureti ile bir avlu teşkil edilmiştir. Cami içi gibi, revaklı kısımlar da kubbelerle örtülerek, sonradan Osmanlı camilerinde inkişaf eden avlu şekline yaklaşılmıştır.

Manisa Ulu Camii, asrın sadelikte aradığı vakar ve güzelliği en açık şekilde ifade eden eserlerden biridir. Yüksek kalitedeki tezyinata, yalnız ahşap işçiliğinde yer verilmiştir. Minberi, Birgi ve Beyşehir camilerindekilerle  mukayese edilebilir.  

İnşasında kullanılan antik malzeme ve bu arada mühim miktarda yer alan antik sütun başlıkları, caminin sade hatları ile kontras halindedir. Ancak bu hal bir hususiyet olmaktan fazla bir şey değildir ve süs unsurları olarak tesir ederler.